نمونه‌کار- هدر سایت دانیال‌جون

سلام

هدر سایت "دانیال‌جون" رو حدودا دو سه ماه پیش انجام دادم. در این هدر به سفارش مدیر سایت باید حتما از تصویر اون درخت استفاده میکردم و حجم کـم هدر، هم برای خـودم و هـم برای سفارش دهنـده بسیار مهم بود. البته هدر بسیار ساده ایی هست ولی، مورد پسند من و صاحب کار، واقع شد.

برای مشاهده در سایز اصلی، روی عکس یا اینجا کلیک کنید

می‌توانید با کلیک بر اینجا، تصویر را دریافت کنید
عنوان: هدر سایت دانیال جون
حجم: 76.9 کیلوبایت

چرا نباید پفک بخوریم؟

امروز داشتم در مورد خواص یه شربت تو گوگل جستجو میکردم که به طور اتفاقی چشمم خورد به مطلبی با این عنوان:

چرا نباید پفک بخوریم؟

مطلب کوتاه و مفیدی بود و تصمیم گرفتم در این بلاگ هم قرار بدم.شاید مورد توجه شما هم قرار بگیره.

این لینک مطلب:ravazadeh.com

اینم خود مطلب:

پفک حجم زیادی از معده را اشغال می کند و آب فراوانی را به خود می کشد. همین مساله باعث می شود که کودک یا هر مصرف کننده دیگری از خوردن وعده های غذایی اصلی سرباز زند.

از سوی دیگر، ترکیب پفک و آب به شکل موضعی می تواند باعث تحریک معده شود و التهاب ایجاد کند که علایمی نظیر دل درد، بی اشتهایی و سوزش سر دل را به همراه خواهد داشت.

مشکل دیگر پفک آن است که مقدار فراوانی نمک تجزیه شده دارد و باعث دریافت بیش از حد مایعات می شود و بار زیادی را به کبد و کلیه افراد تحمیل می کند و عامل فشار خون و مشکلات قلبی- عروقی در سنین بالاتر می شود.

دکتر فاطمه فرهمند - فوق تخصص گوارش کودکان و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران
منبع:هفته نامه سلامت – شماره 394 – 6  آبان1391

سال جدید و عبرت‌های جدید

سلام
امروز آخرین روز سال 91 بود و سال تحویل شد.
عید رو بهتون تبریک میگم و امیدوارم سال 92 برای همه سال خوبی باشه.از صمیم قلبم براتون آرزوی سلامتی و شادی دارم.انشالله سال 92 برای همه‌مون(مخصوصا ما ایرانیا) سال خوبی باشه.

چقدر خوبه الان که سال تحویل شده، یکم به کارهایی که تو سال 91 کردیم فکر کنیم.کارهای خوبمون...کارهای بدمون...کارهایی که میخواستیم انجام بدیم اما با شکست مواجه شدند، و...

به کارهامون فکر کنیم و اَزَشون عبرت بگیریم.عبرت بگیریم تا سال 92 رو بتونیم بهتر از سال 91 بسازیم.و انشالله به موفقیت‌های بیشتری برسیم. من که تصمیم گرفتم همین کار رو بکنم و به نظرم خیلی هم کار نتیجه بخشی هست. حتی به نظرم اگه این کار رو بتونیم هر روز انجام بدیم، اون وقت تاثیر بیشتری در زندگیمون خواهد داشت.

به امید روزی که همه‌ی ما عبرت گرفتن رو یاد بگیریم و غصه خوردن رو فراموش کنیم.
سال خوب و زیبایی داشته باشید
یا حق...

زورگیری در ملا غیرعام

سلام
چند شب پیش داشتم به صورت اتفاقی از یکی از کوچه پس کوچه‌های محله مون رد می‌شدم که یه دفعه دو نفر(با موتور) اومدن جلوم و اَزم خواستن که هرچی پول و چیز با ارزش دارم(مثل موبایل) بهشون بدم. و از اونجایی که اصلا دوست نداشتم با غمه‌ایی که دستشتون بود صَلاخیم کنن، سریعا تنها چیزایی که همرام بود رو بهشون دادم.خدا رو شکر چیز زیادی همرام نبود.فقط یه گوشی موبایل(به ارزش کمتر از 50000 تومن) و یه دو سه هزار تومن پول لِه و لَورده که ته جیبم بود. تو اون لحظه همش از این میترسیدم که نکنه یه وقت جناب زورگیر عصبانی بشه و بخواد یه یادگاری بندازه رو بدنم.ولی خدا رو شکر کار به اونجاها نرسید و با رد شدن یه ماشین از سر کوچه، اونا هم ترسیدن و سریع سوار موتورشون شدن و در رفتن.

اون گوشی برای من هیچ ارزشی نداشت، و خدا رو شکر فردای همون روز صاحب یه گوشی بهتر شدم، اما به نظرم هیچ چیزی نمیتونه آرامش و احساس امنیتی که از دست رفته رو برگردونه.

از اون شب به بعد، دیگه هر وقت میخوام برم بیرون، یه جورایی همش منتظرم یکی از راه برسه و ... هیچی، بیخیال..

این ماجرا رو واسه هرکدوم از دوستان و اعضای خانواده که تعریف کردم، سعی کرد تقصیر رو بندازه به گردن نیروی انتظامی و ارگان های امنیتی، اما من باهاشون مخالفم.آخه مگه میشه سر هر کوچه یه سرباز بزاریم؟ اصلا این کار درستیه؟ به نظرم قضیه از جای دیگه آب میخوره. اینجور مسائل رو باید از دید اقتصادی نگاه کرد.تا زمانی که مشکلات اقتصادی هستند، مطمئنا مشکلات امنیتی هم هستند.

خب دیگه بیشتر از این سرتونو درد نمیارم.فقط اینم بهتون بگم که اگه یه وقت دچار این مسئله شدید(زورگیری)تنها راه مبارزه با این زورگیران اینه که تا حد امکان از حمل چیزای باارزشتون (اونم تو جاهای خلوت) پرهیز کنید.

یا علی

تاثیر ما در زندگی دیگران

بعضی از مردم، یه جوری با آدم برخورد می‌کنن که آدم احساس می‌کنه یه موجود ضعیف و پوچه... در حالی که اگه به زندگی همون اشخاص، بیشتر zoom کنی، متوجه میشی که این آدما در واقع هیچی نیستن و فقط با ظاهرسازی، دارن خودشونو بالا میکشن و یه جورایی دارن وانمود می‌کنن که آدم حسابی هستن(هرچند خیلی ها، همین ظاهر سازی رو هم نمیتونن خوب انجام بِدن).

البته من معتقدم حتی همین برجستگی‌ها و ویژگی‌هایی که باعث میشه بعضی از آدما نسبت به بعضی دیگر از آدما در جایگاه اجتماعی بالاتری قرار بگیرن، نباید باعث بشه که اونا واقعا خودشونو بالا بگیرن.ویژگی هایی مثل زیبایی و جذابیت و یا تحصیلات عالیه و ... همگی میتونن باعث بوجود اومدن غرور کاذب بشن، که این ممکنه در پایان به خود شخص ضرر برسونه.پس بهتره به جای غرور و تکبر، یکم با دیگران بهتر رفتار کنیم و کمتر بین آدما فرق بزاریم.

شخصا تو زندگیم سعی کردم، مراعات همه‌ی آدما رو بکنم و هیچ وقت بین اطرافیان تبعیض قائل نشم، اما حیف که هیچ وقت کسی پیدا نشد که چنین خصیصه‌ایی داشته باشه و متاسفانه اکثر کسانی که باهاشون در ارتباط بودم، به  طریقی تبعیض رو میشد در رفتارهاشون دید(عده‌ایی کم و عده‌ایی زیاد)

ضمنا این نکته رو هم اضافه کنم که، برخورد ما با اطرافیانمون میتونه تاثیرات مختلفی روی اونها بزاره و ما با صحبت‌ها و رفتارهامون میتونیم تاثیر زیادی روی زندگی افراد بزاریم.که این تاثیرات میتونه در جهت مثبت و خوب باشه و یا برعکس...گاهی وقتا، حتی یه کلمه هم میتونه باعث بوجود اومدن حس امیدواری در یک فرد بشه و بعضی وقتا هم ما با کوچکترین حرفامون باعث میشیم اطرافیانمون از ما رنجیده بشن.

پس جا داره که کمی بیشتر در حرف‌ها و رفتارهامون تامل کنیم تا شاید اینطوری هم خودمون بهتر زندگی کنیم و هم محیطی خوب برای زندگی اطرافیانمون ایجاد کنیم و یا حداقل در زندگی افراد تاثیر منفی نداشته باشیم.

به امید روزی که همه برای همه احترام قائل باشن...

روزهای حساس

الان که دارم این پست رو ارسال میکنم، حسابی درگیر درس و امتحان هستم.قراره روز جمعه یه امتحان خیلی مهم بدم که امیدوارم هرجور شده قبول بشم.

مسئله‌ی دیگه ایی هم که پیش اومده، اینه که متاسفانه پدرم دو سه روزه که به علت یه مشکل جزئی تو بیمارستان بستریه.البته امیدوارم همونطور که گفتم مشکلش جزئی باشه و کار به جاهای باریک نکشه.انشالله هرچی خدا بخواد همون میشه.میدونم که این بلاگ هنوز بازدید‌کننده‌ایی نداره اما اگر احیانا ، به صورت اتفاقی وارد این بلاگ شدید و دارید این مطلب رو میخونید، برای پدر بنده هم دعا کنید.انشالله که هیچ وقت کارتون به بیمارستان و دکتر نکشه.

هرچند معتقدم انسان با رعایت یه سری اصول اولیه میتونه تا حد زیادی احتمال چنین مشکلاتی رو کاهش بده.به طور مثال کسی که پا به سن میزاره، باید تا اونجایی که امکانش هست، کم و به اندازه غذا بخوره و یا از روغن‌های سالم و مطمئن(اونم به مقدار کم) تو غذاش استفاده کنه.به نظرم اگه ما آدما(مخصوصا ما ایرانیها) به همین دو نکته تو زندگیمون توجه کنیم، درصد وقوع بیماری‌ها رو تا درصد زیادی در خودمون کاهش دادیم.

هرچند اینم میدونم تا موقعی که خودمون دچار این مسائل نشیم قدر آفیت/عافیت رو نمیدونیم.خب کاریش نمیشه کرد.بالاخره اینم از طبیعت انسانه.

تا پست بعدی خدانگهدار...

حکایت این روزها

حکایت این روزهای زندگی من، در نوع خودش جالبه! بعضی وقتا اونقدر عاشقم که میشم یه پا ترانه‌ی عاشقانه، بعضی وقتا هم اونقدر کلافه‌ام که از خودم بدم میاد. یه وقتایی اونقدر امیدوارم که به بزرگترین کارهای دنیا فکر ‌می‌کنم، یه وقتایی هم اونقدر ناامیدم، که خودمو حتی از انجام دادن کوجکترین کارهای روزمره هم ناتوان می‌بینم. بعضی وقتا اونقدر خبرهای بد می‌شنوم که همه چیز رو تیره و تار می‌بینم ، بعضی وقتا هم حتی واسه بدترین اتفاق‌های دنیا هم یه دلیل مثبت می‌تراشم.

در کل حال و احوال خوبی ندارم.یه جورایی حالم گرفته‌س.

امیدوارم یه روز خوب بیاد...یه روز خوب که من هم مثل بقیه احساس خوبی داشته باشم.روزی که منم به آرزوها رسیده باشم.خدایا! یعنی میشه...؟

راستی امروز داشتم یه آهنگی گوش می‌کردم.از اون آهنگایی بود که احساس کردم، حداقل یه بخش از زندگی منو میشه توش احساس کرد.
خب بالاخره چیزی که از دل بر بیاد، به دل هم میشینه...

نمونه‌کار-هدر سایت آموزش‌ها

سلام
امروز قصد دارم یکی از کارهای گرافیکیم رو اینجا بزارم.
این هدر رو چــنــد ماه پیـش واسـه سایت "آمـوزش‌هـا" درسـت کردم.
البته می‌دونم خیلی مبتدیانه هست، اما خودم این کار رو دوست دارم.
تمام این کار در نرم‌افزار فتوشاپ انجام شده و فقط متن نستعلیق رو با
استفاده از نرم‌افزار خوشنویسیِ میرعماد طراحی کردم.

برای مشاهده در سایز اصلی، روی عکس یا اینجا کلیک کنید.

روزهای بَدِ من

از دیروز تا حالا یه سری اتفاقات خیلی بد برام افتاده.

یه سری اتفاقات خیلی بد، با ته مایه‌ی اعجاب!!!

وضعیت روحی و روانیم ، کلا ریخته بهم.

کلی مشکلات و فکرهای جورواجور اومده تو ذهنم.

همه چیز از دیروز شروع شد.

کسی رو که نباید میدیدم، دیدم.

کسی که چند ساله دارم هر روز بهش فکر میکنم و با اینکه خیلی کم میبنمش ولی یک ذره

هم از احساسم نسبت بهش کم نشده.

کم که نشده هیچ... چند برابر هم شده.

بدبختی اینجاست که خودش هم هیچی نمیدونه.

از احساسی که نسبت بهش دارم هیچی نمیدونه...هیچی...

سهم من از اون شده یه نگاه...یه نگاه و یه جفت چشم، که هر روز صد بار تو ذهنم نقاشی شون

می‌کنم.

حالا از ماجرای عشق و عاشقی که بگذریم، کلی مسائل دیگه هم هست که دیگه نمیدونم

چه جوری باید تحمل شون کنم.

خیلی بَده که آدم کلی حرف تو دلش باشه، ولی هیچ کدومشون رو نتونه بگه...

خیلی بَده که اطرافت شلوغ باشه، اما حتی یه همزبون هم نداشته باشی...

به خدا خیلی بَده

از همه‌ی اینا بدتر، اینه که: حضور خدا رو هم تو زندگیت احساس نکنی.

خدا که تو زندگی هم هست. اما مهم اینه که احساسش کنی.

آخداجون خودت همه چی رو درست کن!

مگه نمیگن بعد از هر سختی ، یه آسونی هست؟

پس کو اون آسونی؟

یعنی میشه یه روز خوب بیاد؟

سلام وبلاگنویس

سلام

سلام به هـمــه‌ی اون  وبلاگنویسایی  که  هنـوز  یادشون  نـرفته  وبلاگنویسی یعنـی  چی؟

سلام به همه‌ی اون عزیزایی که با اینکه خیلی کلاس‌شون رفته بالا، ولی هنوز اون بلاگ‌‌های

ساده و خودمونیشون رو هر چند وقت یکبار آپدیت میکنن.

همونایی که مثل خودم، طرفدار سادگی ِ وبلاگنویسی هستند.

نمیدونم یه دفعه چـِم شد که تصمیم گرفتم بیام و این مطلب رو بنویسیم.البته مدت زیادیه که

هرچند وقت یکبار، به این موضوع فکر می‌کنم. به این فکر می‌کنم که چطور میشد اگه

وبلاگنویسای مـا به جای کپی کردن از دیگران، از خودشون یه چیـزی بـنـویـسن. واقعا که اگه

اینطور میشد، چه پیشرفت‌های بزرگی بوجود میومد.

نمیخوام وارد بحث‌های طولانی بشم، اما همه‌ی ما میدونیم کپی کردن کآار درسـتی نیسـت،

اما با این حال، همه‌مون هم کپی می‌کنیم.

خب حالا از این مبحث سادگی بگذریم ...

الان داشتم تو سایت"یک‌پزشک" یه مطلبی در مورد  وبلاگنویسی  میخوندم. به نظـرم مـطلب

جالب و مفیدی بود. لینکش رو میزارم، اگه خواستید یه نگاهی بکنید:

"چرا باید وبلاگ‌های کوچکتان را دوست داشته باشید؟!"

نمیدونم چرا بعضی‌ها تا یکم بازدید سایتشون میره بالا، دیگه کلا وبلاگنویسی رو فراموش

میکنن  و  یا حتی  بعضی‌ها هم دیـگه یه جـورایی بـراشـون اُفته کــه  بلاگنـویـسـی کـنن.

واقعا برای اینجور افراد متاسفم ...